Ποτε αλλοτε μια διεθνης στρατιωτικη επεμβαση δεν ειχε διχασει τοσο την δυση,οπως αυτη στη Λιβυη,κατι που ειναι απολυτα λογικο,καθωςη κοινη γνωμη ειναι τουλαχιστον δυσπιστη μετα τους πολεμους στο Ιρακ και το Αφγανισταν.Αυτο εξηγει την περιορισμενη υποστηριξη των επιχειρησεων,παρολο που βρισκονται ακομη στην αρχη.Ακομη και πολλοι απο εκεινους που υποστηριξαν τη στρατιωτικη δραση για να σταματησουν οι ωμοτητες της δεκαετιας του '90 εχουν γινει σημερα επιφυλακτικοι,αν οχι κυνικοι και αυτο επιβεβαιωνει οτι το Ιρακ δηλητηριασε την εννοια της <<φιλελευθερης επεμβασης>> ισως για μια γενια.Το προβλημα για τους ανθρωπους αυτους δεν ειναι η αρχη στην οποια στηριζεται αυτο το ιδανικο: οτι δηλαδη σε ενα αλληλοεξαρτωμενο κοσμο εχουμε την <<ευθυνη να προστατευουμε>> ο ενας τον αλλο. Το προβλημα ειναι ο τροπος με τον οποιο αυτη η αρχη εχει εφαρμοστει και εξακολουθει να εφαρμοζεται.Στην περιπτωση της Λιβυης τα πραγματα ειναι σαφη.Ενας δικτακτορας ανακοινωνει οτι σκοπευει να σφαξει τον λαο του,<<χωρις ελεος,χωρις οικτο>>.Αν οι χωρες που μπορουν να σταματησουν αυτη την προαναγγελθεισα σφαγη στεκοταν στην ακρη,θα ηταν ηθικα υπευθυνες.Υπαρχουν και αλλες αντιφασεις.Την ωρα που η Βρετανια επεμβαινει για να προστατευσει τους εξεγερμενους στη Λιβυη,στηριζει και οπλιζει τα καθεστωτα του Μπαχρειν και της Σαουδικης Αραβιας για να συντριψουν τους δικους τους εξεγερμενους.Ο πολεμος δεν ειναι μια θεωρητικη ασκηση που γινεται σε ενα δωματιο.Τα πραγματα πανε συχνα ασχημα,πεθαινουν αμαχοι.Ακομα και αν ο Ομπαμα και ο Καμερον εχουν ευγενεις προθεσεις,αρκουν μερικα λαθη για να χασει αυτη η επεμβαση τη νομιμοποιηση της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου